03 دی 1397
انسان واقعی
بی شیله پیله بود
بی رنگ و ریا
خاضع بودوخاشع
رندی در مرامش جای نداشت
به ساز روزگارهم نمی رقصید
او خودخودش بود
یک انسان واقعی …
او ازآفتاب پرستان بیزاربود
تملق نمی گفت
تعلق خاطرهم نداشت
همه دار و ندارش یک قلب ساده و مهربان بود
ودلی به وسعت دریا
که پیراسته بودش از تیرگی ها
عطای دنیا را به لقایش بخشیده بود
وهمه سرمایه اش امیدبود؛
امیدبه ظهور یار
اوشیفته بود!
و اولین وآخرین دعایش زیارت ضریح چشمان یار بود
او یک انسان واقعی بود …