02 فروردین 1398
عنایت خاص
بارالهی!
این بندهء حقیرت هرچه دارد ازتوست.
روسفیدی دارد،ازتوست
سربلندی دارد،ازتوست
عمر و مالش بابرکت است،به عنایت خاصّ توست
هرچه نعمت دارد،همه وهمه از توست
پس چه مَنیّتى دارد که شب و روز بگوید من،من،من…
خاک برسر و خاک بر دهان بندهء ناچیز سراپاتقصیر،که هرچه دارد وهرچه نیک و نعمت است را به نفس خویش منسوب مى دارد و هرچه شرّ و بد ونقمت است به خداى خویش؟؟!
بارخدایا ! عجب از این بندهء جاهل و بی انصافت …
معبودا ! سپاسگزارم که دلم را روشن نمودی وبه من بصیرت بخشیدی
ای سراسر خوبی ،ای غنای مطلق !به عنایت ویژه خویش بنده ات را عفو نما.آمین